شنبه 3 خرداد 1393 سوابق تاریخی

وضعیت تاریخی شهر ساوه

 

سوابق تاریخی

 

تاریخ طبری کهن ترین تاریخی است که نام ساوه در آن آمده است. در اواخر دوره ساسانی ودر اوایل دوره اسلامی یعنی سال 22 هجری ، ساوه جزو ایالت کوهستان یا جبال بوده است.

در سال 617. ه . ق برابر 1220 میلادی شهر ساوه توسط مغولان ویران و مردم آن قتل عام شدند . در فاصله دو قرن بمرور زمان ویرانیهای ناشی از جمله چنگیز و ایلخان تیمور مرمت گردید و بواسطه واقع شدن بر سر شاهراههای ایران دوباره رونق یافت ، بویژه راهی که سلطانیه مرکز ایلخانان را به قم و اصفهان و ری و کاشان می پیوست.

حمدالله مستوفی درباره ساوه چنین نوشته است:((در اول در آن زمین بحیره(دریاچه)بوده و در شب ولادت رسول اکرم (ص) آب آن به زمین فرو شد و آن از مشروبات بوده است و بر آن زمین شهری ساختند.بانی آن معلوم نیست و در حمله مغولها باروی آن دچار خرابی شد و خواجه ظهیر الدین علی بن ملک شرف الدین ساوجی آن را عمارت نمود. هوایش به گرمی مایل است و آبش از رودخانه مزدقان و قنوات مشروب می شود.))

شهرستان ساوه به دلیل موقعیت جغرافیایی و ارتباطی همواره در طول تاریخ مورد توجه بوده و به همین دلیل آثار، ابنیه و جاذبه های سیاحتی و زیارتی متعددی مربوط به دوره های مختلف تاریخی در این شهرستان وجود دارد.

 

مسجد جامع ساوه

 

بنای مسجد جامع ساوه بعنوان یکی از آثار ارزشمند هنر معماری ، نقاشی ، کاشی کاری ، و گچبری است. از خصوصیات این بنای تاریخی ، مذهبی نمود هایی از 3 مقطع تاریخی (قبل از اسلام ، قرون اولیه اسلامی ، و دوران صفوی) در آن است. این مسجد مشتمل بر یک صحن و گنبدی در جنوب ، دو ایوان ، یک مناره ،چند شبستان، محرابهائی متعدد و قدیمی با خطوط کوفی و دو محراب از دوره صفوی با خط ثلث است. این بنا دارای شبستانها و دهلیزهای زیبای آجری است که هرچشمه به عرض5/3و طول 20 متر می باشد و از آثار قرن ششم و عصر سلجوقیان بشمار می رود. محراب آن دارای کتیبه های متعدد عمودی و افقی می باشد که سه جانب آن را فرا گرفته و روی آن به خط ثلث و کوفی و سوره هائی از قرآن مجید سوره قدر و اخلاص و جمعه گچبری شده و در ضلع غربی میان شبستانهای این بنا ، ایوان با شکوه و رفیعی قرار دارد و در هر جانب این ایوان  حجره ای با در گاه تنگ و کوتاه نمودار است. گنبد مسجد به قطر 14 و ارتفاع 16 متر که ساق یا گردنه گنبد 4 متر ارتفاع دارد و آراسته به کاشیهای معقل می باشد.

 

قلعه آردمین

 

این قلعه در روستای آردمین واقع در 56 کیلومتری جاده ساوه – همدان و در سه راهی غرق آباد است. بخشهای اندرونی و ایوانها ، تالارها شاه نشین وارسی های گره کاری شده و برجهای متعدد از معماری شهری و اشرافی بنا حکایت می کن.

 

مناره مسجد جامع

 

در گوشه شمال شرقی و بیرون از چهار دیواری مسجد جامع ساوه ، مناره ای رفیع و تماماً از آجر مربوط به دوره سلجوقی واقع گردیده است. قسمت پائین این مناره ساده و قسمت های بالائی آن با نقوش آجری مزین شده و بر اساس شواهد و قرائن به مرور زمان قسمتی از آن تخریب یا ریزش نموده است و ارتفاع فعلی آن 14 متر و با قطر 5/3 متر می باشد راه پله ای مارپیچ که به نقوش متنوع و برجسته مزین گردیده در داخل آن وجود دارد.

 

بنای مسجد انقلاب

 

در ضلع شمالی میدان قدیمی ساوه(انقلاب) واقع شده که به خاطر تزئینات و کتیبه های قرمز رنگی که در این مسجد وجود دارد آنرا مسجد قرمز نیز می گویند. بنای این مسجد مشتمل بر گنبدی ساده و آجری یک گلدسته ، سه رواق ، چند ایوان و یک مسجد جدید التأسیس در مجاورت آن می باشد. این بنا مربوط به دوران سلجوقی می باشد. محراب زیبا مزین به چند کتیبه گچبری همراه با نقاشی و پوشش مزین به نقوش رنگین و مناره یا مأزنه زیبای آجری از جلوه های این بنا می باشد.

 

کاروانسرای باغ شیخ

 

این کاروانسرا در 6 کیلومتری شرق ساوه یکی از آثار با ارزش اوایل قاجار به همراه مجموعه ای از آب انبار و حسینیه احداث گردیده است. کاروانسرای مزبور به صورت یک چهار ایوانی احداث گردیده و دارای چهار برج دیده بانی در چهار گوشه آن بوده و سایر مستحدثات بنا شامل شاه نشین و بار انداز و هجرات متعدد بوده است.

 

پل تاریخی سرخده

 

بنای پل در جنوب شهرستان ساوه در کیلومتر 13 جاده یل آباد به قزقلعه قرار دارد. مصالح به کار رفته در آن آجر و ساروج بوده و بنا مربوط به عصر صفویه است. پل دارای 8 چشمه با طاق رومی و طول آن 70 متر و عرض آن 5/4 متر الی 5 متر است.

 

امامزاده سید اسحاق

 

در شرق ساوه در ابتدای جاده آسفالته ساوه به قم قرار دارد. امامزاده سید اسحاق از نوادگان امام موسی کاظم(ع) مدفون می باشد این بنا متعلق به عصر سلجوقیان و قرن هفتم ه . ق است. آجرها و کاشیهای فیروزه ای و مقبره چوبی از آثار تاریخی بقعه محسوب می گردد.

 
امتیاز دهی